woensdag 31 mei 2017

Video: Klein wild op de Veluwe

Altijd alleen maar groot wild gaat vervelen, daarom nu aandacht voor klein wild!

Dag 24: Veluwe - Kroller-Muller

Een overwinning op de hitte en mijn hoogtevrees

Vandaag was de eerste dag dat de temperatuur de dertig graden oversteeg. Niet echt een dag om als een dolle door het park te fietsen. Een mooie dag dus voor een bezoek aan het Kroller-Muller. Ik was me er alleen niet bewust van hoe groot de beeldentuin tegenwoordig is.

Ik moet bekennen dat de binnenkant van het Kroller-Muller niet veel met me doet. Ja, er hangen een paar mooie doeken van Van Gogh en gelukkig ook een paar werken van Paul Signac, één van mijn favoriete schilders, maar verder is het museum vooral gevuld met werken die mij niet weten te raken. En kunst moet mijn ziel beroeren om door mij als echt mooi beschouwd te worden.

De beeldentuin buiten is echter een heel ander verhaal. De compositie van sculpturen en natuur zorgen voor een zeer bijzonder geheel dat me regelmatig in vervoering brengt. Al met al loop ik bijna drie uur te genieten in de beeldentuin, waarbij mijn wandeltempo wel langzaam aan het wegzakken is.

Ruim dertig graden is geen ideale temperatuur om aan de wandel te zijn. Ondanks dat ik in deze drie uur bijna drie liter vocht naar binnen werk, voel ik langzaam de krachten wegvloeien. Wegvloeiende krachten of niet, ik moet en zal nog een beklimming doen.

Onderdeel van de beeldentuin is het werk 'Kijk uit attention' van Krijn Giezen. Een trap met zo'n 300 treden, met bovenop natuurlijk een mooi uitzicht. Nu is deze trap tien jaar niet toegankelijk geweest en ook nu nog niet altijd toegankelijk, maar dit weekend wel.


Oorspronkelijk zaten er geen railings en hekken op het onderste deel van de trap, maar na een ongeluk ruim tien jaar geleden ging de trap dicht en is er bijna tien jaar onderhandeld met eerst de kunstenaar zelf en na zijn overlijden met de erven, voor er een akkoord kwam om de trap veilig genoeg te maken om weer te kunnen beklimmen. Esthetisch doet dit het kunstwerk absoluut geen goed, maar hierdoor is de trap wel weer te gebruiken.

In het verleden maakte hoogte me helemaal niets uit, totdat ik zo'n twintig jaar geleden voor een bijbaantje een keer een vijf meter hoge stijger op moest en die stijger dankzij een constructiefout onder mij instortte. Als door een wonder had ik zelf geen schrammetje, maar sindsdien heb ik wel hoogtevrees.

Door de combinatie van hoogtevrees, de temperatuur en mijn nog lang niet optimale conditie stond me dus een leuke uitdaging te wachten. Onderweg naar boven een paar keer een pauze genomen om op adem te komen en door me voortdurend goed vast te houden aan de railing, heb ik het gehaald. Althans, bijna. De laatste drie treden vond ik net iets teveel van het goed, ik hou graag nog iets van vastigheid in het oog.

De afdaling was trouwens ook niet eenvoudig. Met maat 48 moet je altijd uitkijken bij het afgaan van een trap, want die schoenen van bootformaat zet je eenvoudig verkeerd neer. Eenmaal weer beneden was ik, behalve best wel trots op mezelf, ook behoorlijk leeg. Op de terugweg naar de uitgang menig bankje op het zitgemak getest.

Na het bezoek aan Kroller-Muller was ik dusdanig leeg, dat ik in de avond niet eens meer naar wild ben gaan kijken. Gewoon lekker in mijn tentje liggen en vocht aanvullen vond ik al voldoende.

Foto's: Groot wild Veluwe 25 mei 2017

  Een dag met veel biggetjes en veel hindes

 







dinsdag 30 mei 2017

Video: Een zwijnenbende

Een groep zwijnen met veel biggetjes neemt uitgebreid de tijd om voor mijn camera te gaan dineren.


Dag 23: Veluwe - rust voor mijn rug, bambi en meer moois

Rust overdag en bambi en meer moois in de avond.

Ik loop nog altijd als een oud mannetje, en op- en afstappen van de fiets blijft moeizaam. Om te voorkomen dat ik hier nog dagen last van ga hebben, vandaag een dag met bijna complete rust voor mijn rug.

Pas in de avond ga ik voor het eerst wat doen. Eerst even naar de supermarkt, want het is warm en er moet gedronken worden. Alleen water maakt me gek, dus er moet ook wat met een smaakje tussen zitten. Aansluitend weer wild kijken, bewust kies ik voor een plek waar ik ook kan zitten, zodat ik mijn rug rust kan geven.

Deze keuze blijkt een aangename consequentie te hebben. Terwijl ik in mijn eentje op deze wildobservatiepost aan het genieten ben van het gebruikelijke wild, zie ik ineens voor het eerst in mijn leven een echte bambi het beeld in lopen en daarna nog een tweede. Jonge herten dus, inclusief de vlekken.

Jonge herten worden einde mei / begin juni geboren en het is niet ongebruikelijk dat ze zich de eerste twee weken niet laten zien. Eigenlijk had ik me er al bij neergelegd er geen te zien en dan ineens deze verrassing.

De ene bambi is zo te zien net één of twee dagen oud en blijft schuw vlak bij zijn moeder. De andere is wat ouder en absoluut niet schuw en is voortdurend rondjes aan het rennen en achter duiven aan het jagen.


Wat een ongekend voorrecht om dit live te mogen aanschouwen. Al met al ruim een uur van deze dieren kunnen genieten. Op het moment dat ik besluit dat het tijd is om de boel in te pakken volgt er overigens nog één verrassing op deze plek, een zwijn loopt ineens op nog geen tien meter op zijn gemak voor me langs.

Nadat ik alles uiteindelijk in heb gepakt en op de fiets ben gestapt richting mijn tent overkomt me een volgende verrassing. Op net iets meer dan tien meter voor me stapt ineens een hert het pad op. Ik gelijk in de remmen natuurlijk. Doodstil staren we elkaar recht in de ogen voor wat voelt als minuten, maar waarschijnlijk maar een paar seconden is. Pas als er een tweede hert op het pad stapt rennen ze er gezamenlijk vandoor.

Ik dus weer verder op de fiets en nog geen twee minuten later de volgende verrassing. Op minder dan twintig meter van me staan twee reeën te grazen en ook hier kijken we elkaar in de ogen voor ze voorzichtig wat stapjes naar achteren doen en ik mijn weg vervolg. Reeën zijn normaal erg schuw en zo dichtbij ze kom je niet vaak zonder dat ze het gelijk op een rennen zetten. Een erg mooi moment dus.

Eenmaal weer terug in mijn tent kan ik bijna niet geloven wat ik allemaal van zo dichtbij heb mogen aanschouwen vandaag. Wat een geluk.

maandag 29 mei 2017

Video: Biggetjes!

In het echt zijn ze nog leuker dan in de film Babe.

Dag 22: Veluwe - relatieve rust

Na de dag van gisteren was vandaag een relatieve rustdag, voor lichaam en geest.

Mijn rug is er nog niet echt beter op geworden na een nacht slaap. Reden om te besluiten het vandaag rustig aan te doen. Aangezien ik hier stroom en internet heb, kan ik dus gelijk mooi naar de giro kijken. Als jullie dit lezen is de giro al voorbij, maar ik wist die dag nog lang niet of Dumoulin wel of niet zou gaan winnen, dus spanning genoeg.

Gelukkig blijft mijn hoofd vandaag relatief rustig. Dat geeft weer de kans om de problemen in kleine brokjes aan te pakken. Gelukkig lukt dat vaak en is er progressie, maar de progressie verloopt wel veel trager dan ik gehoopt had.

Ik begin wel te merken dat ik langzaam beter word in het loslaten van anderen en hun meningen en verwachtingen over mij. Er zijn mensen waar ik regelmatig contact mee had die in de drie weken dat ik nu weg ben nog niets van zich hebben laten horen. Dit heeft minder impact op me dan ik had verwacht en het ruimt zelfs een beetje op. Een aantal van deze mensen kan ik nu probleemloos achter me laten, omdat wel duidelijk begint te worden dat ze eigenlijk geen echte interesse in me hadden.

Als je jaren in de politiek actief bent, dan lijkt iedereen wat van je te willen en interesse in je te hebben. Het is dan soms lastig om te zien wie de echte mensen zijn en wie de profiteurs. Dat begint nu echter snel duidelijk te worden. De profiteurs zoeken het voortaan maar mooi zelf uit.

In de avond uiteraard nog wel naar wild gaan kijken. Als ik hier in de buurt zou wonen, dan zou ik dat waarschijnlijk bijna iedere avond van mijn leven doen. Onbegrijpelijk dat in grote delen van dit land herten en zwijnen helemaal niet vrij rond mogen lopen en afgeschoten worden. Het zien van deze beesten doet je beseffen wat je eigen plaats in deze wereld is.


Foto's wild Veluwe 24 mei 2017

Eindelijk een ree echt goed voor de lens en verder weer veel biggetjes en ander groot wild.



De moeflons hadden nog geen zin om dichterbij te komen.





zondag 28 mei 2017

Video: Diogenes, de blunder bunker

Hoe de Duitsers hun eigen luchtverdediging een ernstige klap toe brachten.

Dag 21: Hoge Veluwe - Hoofd en lijf werken niet mee

Vervelend wakker worden en later op de dag een forse dip.

Echt lekker wakker worden was het niet deze dag. Blijkbaar heb ik in mijn slaap een vreemde beweging gemaakt, want ik heb een flink pijnlijke spier in mijn rug. Staan is pijnlijk en volledig rechtop kan ik niet komen. Liggen gaat gelukkig wel prima, dus blijf ik vandaag maar iets langer liggen voor ik bezig ga.

Want hoewel mijn rug vervelend doet, bezig wil ik vandaag zeker. Na de prachtige fietstocht van gisteren wil ik vandaag meer van het park zien. Behalve de prachtige landschappen natuurlijk ook weer op zoek naar wild.

Op- en afstappen is lastig met mijn rugpijn, maar gelukkig geeft het fietsen zelf niet veel problemen. Na een eerste stuk afgelegd te hebben even een pauze en geheel onverwacht begint het ineens in mijn hoofd te spoken.

Alles wat de afgelopen jaren fout is gegaan komt voorbij met als gevolg dat ik echt even helemaal in elkaar klap. Ik heb ineens niet meer de energie om op te staan van het bankje waarop ik zit om verder te gaan, langzaam zak ik steeds verder weg.

Gelukkig komt er ook nog een kort helder moment waarop ik me besef dat lichamelijke inspanning helpt om het hoofd te legen, dus kruip ik met enige moeite weer op de fiets en begin domweg te fietsen.

Na een paar kilometers begint mijn hoofd iets tot rust te komen, maar helemaal rustig gaat het de rest van de dag niet meer worden. Om vooruit te kunnen in mijn leven heb ik die rust wel nodig om stapje voor stapje zaken te verwerken, te herkennen en te erkennen.

Gelukkig in de avond nog wel een gelukzalig moment op het moment dat ik op een mooie wildobservatieplek heel veel biggetjes in mijn vizier krijg. Mede hierdoor komt het hoofd uiteindelijk voldoende tot rust om later te kunnen slapen.



De afgelopen drie weken gaat het met regelmaat op en neer en dat zal ongetwijfeld ook nog wel enige tijd duren. Ik hou me echter vast aan het idee dat de mooie momenten langzaam de overhand beginnen te krijgen en dat er heel langzaam antwoorden en verklaringen duidelijk beginnen te worden op wat me de afgelopen jaren is overkomen. Er lijkt dus licht op het einde van de tunnel, hoe donker het soms ook mag lijken.

Foto's wild Veluwe 23 mei 2017

Hieronder enkele foto's gemaakt op 23 mei. Deze keer geen herten, maar des te meer zwijnen.













zaterdag 27 mei 2017

Video: Edelherten en wilde zwijnen op de Veluwe

14 edelherten, 3 wilde zwijnen en 9 biggetjes genieten samen van de avond.

Opname gemaakt na sluiting van Park de Hoge Veluwe. Ik was de tijd even vergeten.

Dag 20 - De Hoge Veluwe - Verbluffende schoonheid

Een dag met het echte WOW-gevoel.

Na me gisteren beperkt te hebben tot de hoofdwegen in het park, vandaag eens wat verder de paden op en de lanen in. Via een fietspad langs en over het Deelense veld richting de zuidpunt van het park gereden. Het begin loopt door een bos en is nog niet zo bijzonder, maar dan.....

Eigenlijk vrij onverwacht kom je ineens het bos uit en kun je kilometers ver voor je niets anders zien dan een prachtig heidelandschap. Nog mooier, een heidelandschap zonder mensen. Pas na zes kilometer fietsen kom ik een ander mens tegen en dan heb ik ondertussen nog meerdere keren stil gestaan om van de omgeving te genieten. Dit soort natuurlijke schoonheid had ik lang niet meer gezien.


Overigens ook hier in deze schoonheid een defecte koekoek. Deze gaf aan dat het 28 uur is en dan verlies je al snel je geloofwaardigheid als koekoek volgens mij. Na de overweldigende weidsheid van de heide valt het zuidelijke deel van het park wat tegen. En dat terwijl ik het normaal mooi zou vinden. Schoonheid doet soms andere schoonheid verbleken.

Wat ook tegenviel waren de Corsicaanse moeflons, die vertikten het om een beetje dichtbij te komen. Op een andere dag nog maar eens een poging doen om ze goed voor de lens te krijgen.

Op de terugweg naar de camping nog op diverse plekken wild gespot. Het begint me op te vallen dat de herten hier vrij klein lijken. Na wat zoekwerk op internet blijkt dat te komen door de omgeving waar ze in leven. Laat ze echt vrij leven zonder hekken om het terrein, en ze kunnen een stuk groter worden.

Mijn referentie hoe groot herten kunnen zijn had ik trouwens uit Oldenzaal. Ooit een keer midden in de nacht in de wijk De Thij een verdwaald hert uit de bossen bij Bentheim zien lopen, midden op straat en met een enorm gewei. Herten komen wel vaker de grens over, maar in de stad zie je ze niet zo heel vaak natuurlijk.

Al met al weer zo'n 30 kilometer op de fiets gezeten vandaag. De kilometers tellen zo lekker door. Terug in mijn tent weer bezig met het sorteren van alle foto's en filmpjes die ik heb gemaakt. In deze prachtige omgeving maak ik er zoveel, dat het niet bij te houden is om alles direct te verwerken. Het kan dus een tijdje duren voor al het beeldmateriaal hier voorbij is gekomen.

Foto's: Groot wild op de Veluwe - 22 mei 2017

Hieronder een selectie van de foto's van groot wild zoals ik die heb gemaakt op 22 mei. Helemaal onderaan voor de liefhebbers een slideshow met alle foto's.















vrijdag 26 mei 2017

Video: Edelhert past op biggetjes

Ook in de natuur moeten ze soms op de kinderen van de buren passen.

Dag 19: Park de Hoge Veluwe

Normaal neem ik na een reisdag een rustdag, maar de schoonheid van het park roept.

Hoewel het idee nog wel was om het de eerste dag rustig aan te doen, kom ik uiteindelijk vandaag toch nog op 25 a 30 fietskilometers. Opzet dus niet gelukt, maar wat maakt het uit. Er is hier simpelweg teveel te zien.

In het verleden ben ik wel eens in het park geweest, maar dat was dan altijd één dag. Op slechts één dag kun je onmogelijk alle schoonheid tot je nemen, dus ik ben erg blij dat ik nu op de camping in het park zelf sta, zodat ik alle tijd kan nemen.

Om te beginnen eerst maar eens naar het Museonder. De meeste mensen slaan dit museum over, of rennen er snel doorheen, maar voor mij is het juist het beginpunt. Hier kun je zien wat er zoal in de ondergrond gebeurd, maar je krijgt ook uitleg over het ontstaan van de Veluwe. De entree is gratis, dus bezoek het Museonder een keer wanneer je in het park bent.

Na het Museonder via wat omwegen naar het architectonische hoogtepunt van het park, het jachthuis Sint Hubertus, ontworpen door Berlage. Hoewel ik wel moet bekennen dat ik uiteindelijk meer aandacht heb besteed aan de watervogels in één van de vijvers, maar het jachthuis zelf is natuurlijk ook magnifiek.


Doordat ik iets langer naar de watervogels had zitten kijken dan verwacht, tijd blijkt een heel rekbaar begrip te zijn in de natuur, moest ik me vervolgens haasten naar het dorp Hoenderloo voor boodschappen en een hapje te eten. Met name winkels in dorpen hebben immers vaak niet de ruime openingstijden die ik gewend ben.

Na het verzorgen van de inwendige mens werd het tijd voor het hoogtepunt van de dag, wildobservatie. Direct bij de eerste observatieplaats waar ik stop is het raak en kijk ik me de ogen uit. Het is jaren geleden dat ik voor het laatst edelherten heb gezien en ik was even vergeten hoe indrukwekkend die beesten zijn.

Niet minder dan veertien edelherten doen mij versteld staan. In het stukje bos naast de edelherten blijken ook nog eens wilde zwijnen te zitten, dus na een verplaatsing van slechts 100 meter kan ik ook genieten van een groep met drie volwassen zwijnen en twaalf biggetjes.

Langzaam vertrekken de mensen die om me heen stonden om te kijken en daar sta ik dan alleen met die prachtige beesten. Op dat moment besluiten de zwijnen ook nog eens om naar de herten te lopen, zodat ik ze tegelijkertijd voor mijn lens heb.

Na een tijdje word het mij ook duidelijk waarom ik al zo lang alleen van dit spektakel aan het genieten ben. Een parkopzichter komt mij vriendelijk verzoeken om te vertrekken, want het park is al een half uur gesloten. Geen idee dat ik al zo lang had staan kijken.

Ik weet met zekerheid dat ik tijdens mijn verblijf in het park geen avond laat lopen en iedere keer op zoek zal gaan naar wild, zo overweldigend is het om deze beesten te zien. De vele foto's en filmpjes die ik maak zullen de komende dagen, en mogelijk zelfs weken, voorbij komen op dit blog.

Terug in mijn tent ga ik vooral op internet op zoek naar verhalen om hier te vertellen en ook daar blijken genoeg mogelijkheden voor te zijn. Grote kans dus dat ik hier langer blijf dan de geplande drie dagen.

Foto's: Watervogels op de Veluwe

Er is veel moois te zien op de Veluwe, zoals bijvoorbeeld veel groot wild. Ik begin echter niet met het groot wild, maar met watervogels, waaronder een stel meerkoeten dat, ondanks dat ze al eieren aan het uitbroeden zijn, vrolijk doorgaan met de seks.

Meer foto's uit deze serie zien? Dan zit er onderaan een Youtubefilm met een slideshow.








donderdag 25 mei 2017

Video: Groot museum, de droom van Helene Kröller-Müller

Het wereldberoemde Kröller-Müller museum was in de ogen van Helene Kröller-Müller maar een provisorisch museum.

Onder de video nog enkele foto's van de al gebouwde delen van het Groot Museum.



Een deel van de achtergebleven stenen die bedoeld waren voor de bouw.


De keermuur voor het terras gezien vanaf de binnenkant.


Een betonnen constructie op een heuvel om zand tegen te houden.


De plek waar de hoofdingang zou moeten komen. Aan beide kanten beton om het zand tegen te houden.


De keermuur vanaf de zijkant.


De keermuur vanaf de buitenkant.