Hoewel het idee nog wel was om het de eerste dag rustig aan te doen, kom ik uiteindelijk vandaag toch nog op 25 a 30 fietskilometers. Opzet dus niet gelukt, maar wat maakt het uit. Er is hier simpelweg teveel te zien.
In het verleden ben ik wel eens in het park geweest, maar dat was dan altijd één dag. Op slechts één dag kun je onmogelijk alle schoonheid tot je nemen, dus ik ben erg blij dat ik nu op de camping in het park zelf sta, zodat ik alle tijd kan nemen.
Om te beginnen eerst maar eens naar het Museonder. De meeste mensen slaan dit museum over, of rennen er snel doorheen, maar voor mij is het juist het beginpunt. Hier kun je zien wat er zoal in de ondergrond gebeurd, maar je krijgt ook uitleg over het ontstaan van de Veluwe. De entree is gratis, dus bezoek het Museonder een keer wanneer je in het park bent.
Na het Museonder via wat omwegen naar het architectonische hoogtepunt van het park, het jachthuis Sint Hubertus, ontworpen door Berlage. Hoewel ik wel moet bekennen dat ik uiteindelijk meer aandacht heb besteed aan de watervogels in één van de vijvers, maar het jachthuis zelf is natuurlijk ook magnifiek.
Doordat ik iets langer naar de watervogels had zitten kijken dan verwacht, tijd blijkt een heel rekbaar begrip te zijn in de natuur, moest ik me vervolgens haasten naar het dorp Hoenderloo voor boodschappen en een hapje te eten. Met name winkels in dorpen hebben immers vaak niet de ruime openingstijden die ik gewend ben.
Na het verzorgen van de inwendige mens werd het tijd voor het hoogtepunt van de dag, wildobservatie. Direct bij de eerste observatieplaats waar ik stop is het raak en kijk ik me de ogen uit. Het is jaren geleden dat ik voor het laatst edelherten heb gezien en ik was even vergeten hoe indrukwekkend die beesten zijn.
Niet minder dan veertien edelherten doen mij versteld staan. In het stukje bos naast de edelherten blijken ook nog eens wilde zwijnen te zitten, dus na een verplaatsing van slechts 100 meter kan ik ook genieten van een groep met drie volwassen zwijnen en twaalf biggetjes.
Langzaam vertrekken de mensen die om me heen stonden om te kijken en daar sta ik dan alleen met die prachtige beesten. Op dat moment besluiten de zwijnen ook nog eens om naar de herten te lopen, zodat ik ze tegelijkertijd voor mijn lens heb.
Na een tijdje word het mij ook duidelijk waarom ik al zo lang alleen van dit spektakel aan het genieten ben. Een parkopzichter komt mij vriendelijk verzoeken om te vertrekken, want het park is al een half uur gesloten. Geen idee dat ik al zo lang had staan kijken.
Ik weet met zekerheid dat ik tijdens mijn verblijf in het park geen avond laat lopen en iedere keer op zoek zal gaan naar wild, zo overweldigend is het om deze beesten te zien. De vele foto's en filmpjes die ik maak zullen de komende dagen, en mogelijk zelfs weken, voorbij komen op dit blog.
Terug in mijn tent ga ik vooral op internet op zoek naar verhalen om hier te vertellen en ook daar blijken genoeg mogelijkheden voor te zijn. Grote kans dus dat ik hier langer blijf dan de geplande drie dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten