Ik loop nog altijd als een oud mannetje, en op- en afstappen van de fiets blijft moeizaam. Om te voorkomen dat ik hier nog dagen last van ga hebben, vandaag een dag met bijna complete rust voor mijn rug.
Pas in de avond ga ik voor het eerst wat doen. Eerst even naar de supermarkt, want het is warm en er moet gedronken worden. Alleen water maakt me gek, dus er moet ook wat met een smaakje tussen zitten. Aansluitend weer wild kijken, bewust kies ik voor een plek waar ik ook kan zitten, zodat ik mijn rug rust kan geven.
Deze keuze blijkt een aangename consequentie te hebben. Terwijl ik in mijn eentje op deze wildobservatiepost aan het genieten ben van het gebruikelijke wild, zie ik ineens voor het eerst in mijn leven een echte bambi het beeld in lopen en daarna nog een tweede. Jonge herten dus, inclusief de vlekken.
Jonge herten worden einde mei / begin juni geboren en het is niet ongebruikelijk dat ze zich de eerste twee weken niet laten zien. Eigenlijk had ik me er al bij neergelegd er geen te zien en dan ineens deze verrassing.
De ene bambi is zo te zien net één of twee dagen oud en blijft schuw vlak bij zijn moeder. De andere is wat ouder en absoluut niet schuw en is voortdurend rondjes aan het rennen en achter duiven aan het jagen.
Wat een ongekend voorrecht om dit live te mogen aanschouwen. Al met al ruim een uur van deze dieren kunnen genieten. Op het moment dat ik besluit dat het tijd is om de boel in te pakken volgt er overigens nog één verrassing op deze plek, een zwijn loopt ineens op nog geen tien meter op zijn gemak voor me langs.
Nadat ik alles uiteindelijk in heb gepakt en op de fiets ben gestapt richting mijn tent overkomt me een volgende verrassing. Op net iets meer dan tien meter voor me stapt ineens een hert het pad op. Ik gelijk in de remmen natuurlijk. Doodstil staren we elkaar recht in de ogen voor wat voelt als minuten, maar waarschijnlijk maar een paar seconden is. Pas als er een tweede hert op het pad stapt rennen ze er gezamenlijk vandoor.
Ik dus weer verder op de fiets en nog geen twee minuten later de volgende verrassing. Op minder dan twintig meter van me staan twee reeën te grazen en ook hier kijken we elkaar in de ogen voor ze voorzichtig wat stapjes naar achteren doen en ik mijn weg vervolg. Reeën zijn normaal erg schuw en zo dichtbij ze kom je niet vaak zonder dat ze het gelijk op een rennen zetten. Een erg mooi moment dus.
Eenmaal weer terug in mijn tent kan ik bijna niet geloven wat ik allemaal van zo dichtbij heb mogen aanschouwen vandaag. Wat een geluk.
Geweldig!
BeantwoordenVerwijderen